Krótkie Alpy - wrzesień 2012
: czw sty 17, 2013 12:49 am
Co należy zrobić, mając 4 dni wolnego w środku września? :-)
Trzy Hondy, dwie Varadero, jedna CBF.
Dzień pierwszy
Wieczorem dojeżdżamy do Salzburga. Logowanie do niewielkiego hotelu. Tanio, dużo Japończyków, a w recepcji Hindus.
"- I'm so sorry, so sorry. No water in room. I give another room."
Tylko że, jak się okazało, "another room" był w "another hotel" - "It's okay, it's okay. We have another hotel. Yes yes, in Salzburg".
Ostatecznie nawet lepiej wyszło, bo bliżej centrum.
Wieczorem już po zmierzchu spacer po mieście. Pięknie, stare miasto wciśnięte między pionowe skały robi niesamowite wrażenie, a austriackie wursty ze straganu ratują nam życie.
Wszędzie sklepiki z mozartowymi czekoladkami.
Kończymy w knajpce z piwem i jedzeniem. W błogich nastrojach z pełnymi brzuchami wracamy do hoteliku. Rano Alpy :-)
Dzień drugi
Po śniadaniu bambetle w troki i jedziemy. Jeszcze rundka przez Stare Miasto (też wygląda świetnie). Potem na Bischofshofen.
Tankujemy i wjeżdżamy na drogę 164 w kierunku Maria Alm.
Droga najpierw leci przez las, potem coraz wyżej, a las odsłania piękne widoki na masyw Hochkonig.
W jego towarzystwie dojeżdżamy do Saalfelden, a pogoda zaczyna nas rozpieszczać.
Skręcamy na południe i zatrzymujemy się nad jeziorem w Zell am See.
Krótka przerwa na kabanosy oraz inne sprawy techniczne, które na szczęście dotyczą nas a nie motocykli.
Odjeżdżając spotykamy trzech luzaków na Harleyach. Jadąc trzymają w zębach papierosy, takie w kształcie litery "Z", zupełnie jak pety wilka, tego z radzieckiej bajki.
Wjeżdżamy na 107 - czyli Grossglockner Hochalpenstrasse.
Kiedy zatrzymaliśmy się na Edelweissspitze i zdjęliśmy kaski wyglądaliśmy jak małe dzieciaki z wielkimi uśmiechami na twarzach mówiącymi "JA CHCĘ JESZCZE!".
I te traktory na Grossglockner Road. Ciągną przyczepy kempingowe.
W okolicy trwa międzynarodowy zlot zabytkowych traktorów. A następnego dnia odbywały się konkurencje sprawnościowe. Kierowcy mieli stroje ludowe (np. bawarskie portki i kapelusiki z piórkami) i byli bardzo szczęśliwi paradując na swoich wspaniałych maszynach.
Nie mogliśmy wyjść z podziwu, ile pozytywnej energii i determinacji posiadają ci starsi panowie podróżujący z prędkością paradową przez kawał Europy takimi wynalazkami.
Tymczasem, po krótkim rekonesansie na Edelweissspitze usiedliśmy przy drewnianym stoliku do produkcji kanapek. A na parking z hałasem wjechały spotkane wcześniej Harleye.
Wpadliśmy tu też na pomysł, by jedną z kamerek zamontować na gmolu, pod reflektorami. Miało to Poważną Konsekwencję.
Zjeżdżamy do głównej drogi i lecimy dalej, w kierunku przełęczy Hochtor, a potem nad lodowiec Franz-Josefs Hohe.
Miejsce turystycznie komercyjne... i ten piętrowy parking... Ale po chwili przychodzi refleksja, że jednak i takie jest potrzebne, ponieważ daje rzadką możliwość podziwiania serca austriackich Alp ludziom którzy nie są "na ty" z rakami, czekanami itp...no i motocyklistom :-)
Spędzamy tam chwilę, kupujemy pocztówki i zjeżdżamy w dół do Heiligenblut. Tam Maciej spotyka Konsekwencję i się orientuje, że zgubił gdzieś na zjeździe kamerkę. Razem z Tomkiem postanawiają wrócić by jej poszukać.
Ja zostaję i znajduję w swojej oponie taki skarb:
Na szczęście okazuje się, że gwóźdź ten wbity jest nie "w głąb", a jedynie w gumową kostkę bieżnika. Z duszą na ramieniu łapię go kombinerkami, wyciągam i .. uff, powietrze nie schodzi.
Tymczasem koledzy jakimś cudem odnaleźli na trasie kamerkę. Sponiewierana i potrzaskana wyglądała tak:
Ale okazało się, że wciąż działa! :-)
Przymocowaliśmy ją ponownie, tym razem zabezpieczając dodatkowo taśmą i pojechaliśmy w stronę Spittal an der Drau i dalej na Millstadt szukać noclegu i kolacji.
Nocleg znaleźliśmy w jakimś przydrożnym gasthausie, a gospodyni poleciła nam małą knajpkę 2 km dalej.
Knajpka na pierwszy rzut oka nie budziła zaufania, ale wbrew pozorom jedzenie w niej okazało się wyśmienite i spędziliśmy w niej (a właściwie przy stoliku przed nią) przyjemny wieczór.
Dzień trzeci
Na dzień dobry gospodyni w ludowym stroju przygotowała nam na śniadanie pyszną jajecznicę.
Kierunek Nockalmstrasse. Początkowo droga zapowiada się zupełnie niewinnie wiodąc mniej lub bardziej ostrymi zakolami przez las. Potem jednak wspina się ponad drzewa na wysokość ponad 2000m n.p.m. odsłaniając wspaniałe widoki na "Nockeny". Trasa jest zdecydowanie godna polecenia.
Dojeżdżamy do drogi na Innerkrems, odbijamy w lewo i kierujemy się na południe w kierunku doliny maltańskiej. Zadzierając głowy podziwiamy kunszt budowniczych autostrady która biegnie wysoko nad nami. Naprawdę wysoko.
Trasą maltańską, mijając malownicze wodospady dojeżdżamy do zapory. Jest to kolejne miejsce, które zdecydowanie warto odwiedzić będąc w okolicy. Po przechadzce "promenadą" i chwili odpoczynku na balkoniku około 200m nad ziemią (pod którym obojętnie spacerują sobie krowy) stwierdzamy że zasłużyliśmy sobie na posiłek w postaci konserw i kanapek.
Okrągły budynek nad zaporą to hotel. Na nocleg z romantycznym widokiem jest to miejsce zdecydowanie odpowiednie.
Ponieważ było już dobrze po południu postanowiliśmy ruszyć w kierunku Niemiec, by tam poszukać ostatniego noclegu. Zatrzymaliśmy się zupełnie przypadkiem w miejscowości Greding, do której po zabawnej rozmowie skierował nas pracownik pobliskiej stacji benzynowej. Powiedział coś w stylu "Motel? Hotel? Gasthaus? Panie, tam ich jest z dziesięć!" I faktycznie, w niewielkim miasteczku otoczonym murami znajduje się więcej gasthofów niż czegokolwiek innego. Po szybkim obejściu wszystkich wybraliśmy odpowiedni w sensie ceny i warunków. Klimat taki trochę oktoberfestowy, w okolicznych knajpkach siwi Niemcy, każdy z wielkim (i nie pierwszym) kuflem piwa.
Przyjemnie :-)
Dzień czwarty
Cóż... z żalem wracamy do Poznania. Zdecydowanie udany wyjazd. Pan John Hermann ma rację:
"When is the best time to ride the Alps? Spring? Summer? Fall? The best time is as soon as possible, of course."
Wyjazd krótki, niezbyt daleki... ale zdecydowanie relaksujący.
No i jeszcze dwa filmy:
http://www.youtube.com/watch?v=Q-mAaXAWwCM
http://www.youtube.com/watch?v=KK6gOdeGrNg
Trzy Hondy, dwie Varadero, jedna CBF.
Dzień pierwszy
Wieczorem dojeżdżamy do Salzburga. Logowanie do niewielkiego hotelu. Tanio, dużo Japończyków, a w recepcji Hindus.
"- I'm so sorry, so sorry. No water in room. I give another room."
Tylko że, jak się okazało, "another room" był w "another hotel" - "It's okay, it's okay. We have another hotel. Yes yes, in Salzburg".
Ostatecznie nawet lepiej wyszło, bo bliżej centrum.
Wieczorem już po zmierzchu spacer po mieście. Pięknie, stare miasto wciśnięte między pionowe skały robi niesamowite wrażenie, a austriackie wursty ze straganu ratują nam życie.
Wszędzie sklepiki z mozartowymi czekoladkami.
Kończymy w knajpce z piwem i jedzeniem. W błogich nastrojach z pełnymi brzuchami wracamy do hoteliku. Rano Alpy :-)
Dzień drugi
Po śniadaniu bambetle w troki i jedziemy. Jeszcze rundka przez Stare Miasto (też wygląda świetnie). Potem na Bischofshofen.
Tankujemy i wjeżdżamy na drogę 164 w kierunku Maria Alm.
Droga najpierw leci przez las, potem coraz wyżej, a las odsłania piękne widoki na masyw Hochkonig.
W jego towarzystwie dojeżdżamy do Saalfelden, a pogoda zaczyna nas rozpieszczać.
Skręcamy na południe i zatrzymujemy się nad jeziorem w Zell am See.
Krótka przerwa na kabanosy oraz inne sprawy techniczne, które na szczęście dotyczą nas a nie motocykli.
Odjeżdżając spotykamy trzech luzaków na Harleyach. Jadąc trzymają w zębach papierosy, takie w kształcie litery "Z", zupełnie jak pety wilka, tego z radzieckiej bajki.
Wjeżdżamy na 107 - czyli Grossglockner Hochalpenstrasse.
Kiedy zatrzymaliśmy się na Edelweissspitze i zdjęliśmy kaski wyglądaliśmy jak małe dzieciaki z wielkimi uśmiechami na twarzach mówiącymi "JA CHCĘ JESZCZE!".
I te traktory na Grossglockner Road. Ciągną przyczepy kempingowe.
W okolicy trwa międzynarodowy zlot zabytkowych traktorów. A następnego dnia odbywały się konkurencje sprawnościowe. Kierowcy mieli stroje ludowe (np. bawarskie portki i kapelusiki z piórkami) i byli bardzo szczęśliwi paradując na swoich wspaniałych maszynach.
Nie mogliśmy wyjść z podziwu, ile pozytywnej energii i determinacji posiadają ci starsi panowie podróżujący z prędkością paradową przez kawał Europy takimi wynalazkami.
Tymczasem, po krótkim rekonesansie na Edelweissspitze usiedliśmy przy drewnianym stoliku do produkcji kanapek. A na parking z hałasem wjechały spotkane wcześniej Harleye.
Wpadliśmy tu też na pomysł, by jedną z kamerek zamontować na gmolu, pod reflektorami. Miało to Poważną Konsekwencję.
Zjeżdżamy do głównej drogi i lecimy dalej, w kierunku przełęczy Hochtor, a potem nad lodowiec Franz-Josefs Hohe.
Miejsce turystycznie komercyjne... i ten piętrowy parking... Ale po chwili przychodzi refleksja, że jednak i takie jest potrzebne, ponieważ daje rzadką możliwość podziwiania serca austriackich Alp ludziom którzy nie są "na ty" z rakami, czekanami itp...no i motocyklistom :-)
Spędzamy tam chwilę, kupujemy pocztówki i zjeżdżamy w dół do Heiligenblut. Tam Maciej spotyka Konsekwencję i się orientuje, że zgubił gdzieś na zjeździe kamerkę. Razem z Tomkiem postanawiają wrócić by jej poszukać.
Ja zostaję i znajduję w swojej oponie taki skarb:
Na szczęście okazuje się, że gwóźdź ten wbity jest nie "w głąb", a jedynie w gumową kostkę bieżnika. Z duszą na ramieniu łapię go kombinerkami, wyciągam i .. uff, powietrze nie schodzi.
Tymczasem koledzy jakimś cudem odnaleźli na trasie kamerkę. Sponiewierana i potrzaskana wyglądała tak:
Ale okazało się, że wciąż działa! :-)
Przymocowaliśmy ją ponownie, tym razem zabezpieczając dodatkowo taśmą i pojechaliśmy w stronę Spittal an der Drau i dalej na Millstadt szukać noclegu i kolacji.
Nocleg znaleźliśmy w jakimś przydrożnym gasthausie, a gospodyni poleciła nam małą knajpkę 2 km dalej.
Knajpka na pierwszy rzut oka nie budziła zaufania, ale wbrew pozorom jedzenie w niej okazało się wyśmienite i spędziliśmy w niej (a właściwie przy stoliku przed nią) przyjemny wieczór.
Dzień trzeci
Na dzień dobry gospodyni w ludowym stroju przygotowała nam na śniadanie pyszną jajecznicę.
Kierunek Nockalmstrasse. Początkowo droga zapowiada się zupełnie niewinnie wiodąc mniej lub bardziej ostrymi zakolami przez las. Potem jednak wspina się ponad drzewa na wysokość ponad 2000m n.p.m. odsłaniając wspaniałe widoki na "Nockeny". Trasa jest zdecydowanie godna polecenia.
Dojeżdżamy do drogi na Innerkrems, odbijamy w lewo i kierujemy się na południe w kierunku doliny maltańskiej. Zadzierając głowy podziwiamy kunszt budowniczych autostrady która biegnie wysoko nad nami. Naprawdę wysoko.
Trasą maltańską, mijając malownicze wodospady dojeżdżamy do zapory. Jest to kolejne miejsce, które zdecydowanie warto odwiedzić będąc w okolicy. Po przechadzce "promenadą" i chwili odpoczynku na balkoniku około 200m nad ziemią (pod którym obojętnie spacerują sobie krowy) stwierdzamy że zasłużyliśmy sobie na posiłek w postaci konserw i kanapek.
Okrągły budynek nad zaporą to hotel. Na nocleg z romantycznym widokiem jest to miejsce zdecydowanie odpowiednie.
Ponieważ było już dobrze po południu postanowiliśmy ruszyć w kierunku Niemiec, by tam poszukać ostatniego noclegu. Zatrzymaliśmy się zupełnie przypadkiem w miejscowości Greding, do której po zabawnej rozmowie skierował nas pracownik pobliskiej stacji benzynowej. Powiedział coś w stylu "Motel? Hotel? Gasthaus? Panie, tam ich jest z dziesięć!" I faktycznie, w niewielkim miasteczku otoczonym murami znajduje się więcej gasthofów niż czegokolwiek innego. Po szybkim obejściu wszystkich wybraliśmy odpowiedni w sensie ceny i warunków. Klimat taki trochę oktoberfestowy, w okolicznych knajpkach siwi Niemcy, każdy z wielkim (i nie pierwszym) kuflem piwa.
Przyjemnie :-)
Dzień czwarty
Cóż... z żalem wracamy do Poznania. Zdecydowanie udany wyjazd. Pan John Hermann ma rację:
"When is the best time to ride the Alps? Spring? Summer? Fall? The best time is as soon as possible, of course."
Wyjazd krótki, niezbyt daleki... ale zdecydowanie relaksujący.
No i jeszcze dwa filmy:
http://www.youtube.com/watch?v=Q-mAaXAWwCM
http://www.youtube.com/watch?v=KK6gOdeGrNg
